▌ NACHTGEDACHTEN VOOR WILLEM DRIESSEN Ik heb een plek waar duizend doden leven, zolang mijn hart zal blijven slaan. Willem kwam die zondagavond aan en ik heb hem zijn plaats gegeven. Voorbij, voorbij, voorgoed voorbijgegaan, herinneringen trekken met mij mee. Vol grap en ernst, vol lief en leed, hoe kan ik zonder ze bestaan? De tijd is nog beperkt misschien, we leren onze dagen tellen, en wie van ons kan iets voorspellen van wat nog komt en nog niet is te zien? Wij leven voort met ons verleden en worden stilaan wie wij zijn, verliezen allengs alle schijn tot wij de laatste ademplaats betreden.