De afscheidsbijeenkomst (vervolg)

13. Uittocht – Wij staan hier rond Martijn klik

Na de woorden van Roel, voegden Louise, Robert en Jente zich bij hem en zo stonden we terzijde van de kist met het lichaam van Martijn. Hoe ontroerend was het toen onze kleinzonen Jesper en Lennart ook bij ons kwamen staan.
Toen zongen we het lied Wij staan hier rond Martijn. Daarna brachten wij met z'n zessen Martijn naar het uitvaart-centrum. Alle aanwezigen begeleidden ons.

Wij staan hier rond Martijn,
verdriet zoekt zingend zich een weg.
Maar ondanks alle pijn
vatten wij nieuwe moed.
Wij weten ons geborgen,
vandaag en morgen.

In deze kwade tijd
ervaren wij genegenheid,
zo velen om ons heen!
Vrede baant zich een weg,
de toekomst is nog onbekend,
toch zekerheid.

Wij staan hier rond Martijn,
verdriet zoekt zingend zich een weg.
Toch klinkt ons lied:
wij vatten nieuwe moed.
Het leven mag weer verder gaan,
want liefde maakt het goed!

Het lied werd gezongen, begeleid door orkest, op de melodie van het voorspel van Cantique de Jean Racin van Gabriël Fauré. Het was niet de eerste keer dat we op deze melodie een lied zongen. Toen Louise en ik 25 jaar waren getrouwd, heb ik het lied Rond ’t middernachtelijk uur, als sterren aan de hemel staan geschreven. We zongen het in beurtzang met onze gasten op het plein van kasteel Doorwerth. Om middernacht, onder een prachtige sterrenhemel, ook begeleid door orkest. Sindsdien is het ons lijflied, maar niet alleen van ons. Onze familie en vrienden delen dat met ons. Het is óns lied, dat we nadien – elke keer met een iets gewijzigde tekst – ook nog op twee andere feesten hebben gezongen.

Nu was het wel even anders. Voor het moeilijkste moment in ons leven heb ik de tekst weer aangepast. Eigenlijk slechts enkele zinnen, maar wat kostte dat een moeite. Toen de eerste orkesttonen uit de luidsprekers klonken, hebben veel aanwezigen ze herkend: óns lied. Nu voor Martijn en voor ons.

Herinneringen, jongen, allemaal herinneringen...



terug naar de hoofdpagina Martijn? Klik